Topos jest nazwą dwumiesięcznika literackiego wydawanego od ćwierćwiecza w Sopocie przez Krzysztofa Kuczkowskiego oraz nazwą grupy poetyckiej, która jest fenomenem na polskiej mapie literackiej.
Transkrypcja podcastu do pobrania pod tekstem poniżej.
Choć literaci Toposu sami o sobie mówią, że nie są formalną grupą literacką, lecz po prostu są razem w drodze. Pierwszy krąg Toposu tworzą: Krzysztof Kuczkowski (1955), Przemysław Dakowicz (ur. 1977), Wojciech Gawłowski (ur. 1953), Adrian Gleń (ur. 1977), Jarosław Jakubowski (ur. 1974), Wojciech Kass (ur. 1964), Wojciech Kudyba (ur. 1965) i Artur Nowaczewski (ur. 1978).
Profesor Jarosław Łaski do uchwycenia fenomenu Toposu używa metafory konstelacja : niepołączeni programem, ideą, różni tak bardzo jako przedstawiciele „pokoleń” (…), skupieni wokół „czegoś”, czego nie można nazwać, zobaczyć i wyrazić nie sposób. Wokół siły, punktu, miejsca, w którym jest centrum, „to”, punkt ciężkości. (z posłowia do antologii Konstelacja Toposu)
Okazją do nagrania rozmowy jest czterdziestolecie pracy twórczej Krzysztofa Kuczkowskiego i dwudziestopięciolecie prowadzenia Dwumiesięcznika Literackiego Topos. W listopadzie na Uniwersytecie Białostockim odbędzie się konferencja naukowa poświęcona Toposowi.
Krzysztof Kuczkowski (ur. 1955 r. w Gnieźnie, obecnie mieszka w Gdyni-Orłowie) poeta, w którego wierszach czytelnik jest uczestnikiem dialogu m.in. z Rilkem, Miłoszem, Herbertem. Poeta transcendencji i dowcipu, który – jak sam przyznaje – najlepiej czuje się na drugim planie. Opublikował tomiki wierszy: Prognoza pogody (1970), Pornografia (1981), Ciało, cień (1989), Trawa na dachu (1992), Widok z dachu (1994), Stado (1995), Anioł i góra (1996), Niebo w grudniu (1997), Wieża widokowa (1998), Tlen (2003), Pieśń miłości, pieśń doświadczenia (2006), Dajemy się jak dzieci prowadzić nicości (2007), w audycji czyta utwory z najnowszych tomików Ruchome święta oraz Sonny Liston nie znał liter (zbiór siedemdziesięciu siedmiu siedmiowersowych „siódemek”).
Jako redaktor prowadzący wydał ponad 150 tomików poetyckich, często to on wyszukuje debiutantów, a następnie towarzyszy w artystycznej drodze.
Rozmowa oraz wiersze nagrane zostały w Dworku Sierakowskich – siedzibie redakcji Dwumiesięcznika Literackiego Topos.
fot. Tomasz Nowicki
W swojej najnowszej książce Rafał Księżyk przygląda się jednemu z najciekawszych muzycznych zjawisk w najnowszej historii Polski. Nowa fala, czyli podszyty dziejowym niepokojem nurt twórczości alternatywnej, był czymś więcej niż muzyką – lata od szczytu jej popularności, odnoszą się do niej powstające dziś młode zespoły. Za moment przełomowy… Czytaj dalej
Z okazji 120. rocznicy urodzin autora „Trans-Atlantyku” w serii „Jubileusze” Narodowego Centrum Kultury, ukazał się poświęcony mu zbiór szkiców i esejów. Pozwalają one spojrzeć na pisarza z nowej perspektywy, przyjrzeć się ważnej dla niego relacji pisarz-czytelnik, a także przeanalizować stosowane przez niego sposoby autokreacji. Witold Gombrowicz (1904-1969) był… Czytaj dalej
W swoim najnowszym komiksie Jacek Świdziński przybliża pierwsze chwile po wkroczeniu Armii Wojska Polskiego do lewobrzeżnej Warszawy. Choć szacuje się, że do 17 stycznia 1945 r. zabudowa stolicy była zniszczona w ponad osiemdziesięciu procentach, to już tego dnia do miasta zaczęli wracać dawni mieszkańcy. Autor wielokrotnie nagradzanego komiksu… Czytaj dalej
Książka napisana przez córkę artystów przybliża życie i twórczość słynnych polskich ilustratorów, których prace znają całe pokolenia czytelników. Przypomina, że przygotowywali także poruszające i nagradzane na świecie plakaty i należeli do barwnego artystycznego świata PRL. Janusz Stanny i Teresa Wilbik przez całe życie związani byli z Warszawą. Dzielili… Czytaj dalej
Najnowsza publikacja Muzeum Warszawy to wybór 77 utworów, które opowiadają o stolicy. Składają się na niego ballady uliczne, piosenki kabaretowe, estradowe, utwory punkowe i rapowe. Najstarszy tekst pochodzi z końca XVIII wieku, a najnowszy z 2023 roku. Jaki obraz Warszawy wyłania się z tego zbioru? Bartek Chaciński, Jacek… Czytaj dalej
Na scenie spędziła niemal 70 lat – sens jej życiu nadawał teatr i wiara. Krystyna Feldman została zapamiętana z brawurowej roli Nikifora, a także wielu kreacji drugoplanowych. Po wielu latach podróżowania po Polsce osiadła w ukochanym Poznaniu, w którym odnalazła kochający dom – kultywujący pamięć o niej do… Czytaj dalej