Przejdź do treściPrzejdź do stopki strony
Strona główna Edukacja „Teraz jest czas na jej poezję”. Biografia Felicji Kruszewskiej

„Teraz jest czas na jej poezję”. Biografia Felicji Kruszewskiej

Aleksandra Galant 20 kwietnia 2023
„Teraz jest czas na jej poezję”. Biografia Felicji Kruszewskiej

Była znajomą K.I. Gałczyńskiego, dramat jej autorstwa podzielił zespół wileńskiej Reduty, a krytycy zapisywali, że „nie ma serdeczniejszych słów w liryce polskiej”. Życiorys i twórczość urodzonej w 1897 r. Felicji Kruszewskiej przypomniała prof. Izolda Kiec w książce „Pisane wiatrem na skórze. Utwory wybrane z biografią w tle”.

Transkrypcja podcastu do pobrania pod tekstem poniżej.

Kruszewska urodziła się na Podolu, była jedną z pierwszych kobiet studiujących na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Szkole Nauk Politycznych. Tam poznała Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, który w wierszu „Włożę spodnie czarne, cmentarne” pisał o niej „Felicja, słodka poetka”.

W swojej twórczości doceniała piękno codziennego życia, z niezwykłą wrażliwością opisywała przyrodę oraz otaczający ją świat. Sprzeciwiała się przemocy oraz wszelkim formom wykluczenia. Jej teksty były publikowane m.in. w „Bluszczu” czy „Wiadomościach literackich”. Wydała kilka tomów poezji, opowiadań dla dzieci oraz dramat „Sen”. Został on wystawiony w Reducie wileńskiej w 1927. Niechęć Juliusza Osterwy wobec tego przedsięwzięcia spowodowała rozłam w zespole, którego część odeszła z teatru. Spektakl cieszył się jednak ogromną popularnością wśród widzów i w tym samym roku został wystawiony w Poznaniu.

Kruszewska od dzieciństwa zmagała się z chorobą układu ruchowego, przez co niemal przez całe życie utykała. Również z tego powodu świadomie nie zdecydowała się na założenie rodziny – jej dotkliwy brak stał się jednym z tematów jej poezji. W czasie drugiej wojny światowej poetka publikowała w prasie konspiracyjnej. W 1943 wyjechała z Warszawy do Radomia, gdzie w tym samym roku zmarła.

O pracy nad książką „Pisane wiatrem na skórze. Utwory wybrane z biografią w tle” opowiedziała w Audycjach Kulturalnych prof. Izolda Kiec, założycielka Fundacji Instytut Kultury Popularnej.

Inną poetką, której twórczość i historię prof. Kiec „odpomniała” jest Zuzanna Ginczanka – można o niej posłuchać w Audycjach Kulturalnych.

Zdjęcie: dzięki uprzejmości Izoldy Kiec.

„Teraz jest czas na jej poezję”. Biografia Felicji Kruszewskiej – transkrypcja podcastu

Audycje Kulturalne są projektem realizowanym przez Narodowe Centrum Kultury.

Inne odcinki z tej kategorii

Irena Huml. Ikona mody i kolorowy ptak

Irena Huml. Ikona mody i kolorowy ptak

Była nie tylko wybitną i zasłużoną badaczką i historyczką sztuki, ale także miłośniczką kolorów, wzorów i ponadczasowego piękna. Najnowsza wystawa w Muzeum Narodowym we Wrocławiu przybliża postać Ireny Huml i zaprasza do odwiedzenia jej garderoby. Irena Huml (1928-2015) była wybitną polską historyczką i krytyczką sztuki. Jej obszarami zainteresowań… Czytaj dalej

Magdalena Abakanowicz. Prolog

Magdalena Abakanowicz. Prolog

W przestrzeni Kordegardy do 30 marca można oglądać wystawę, która przywołuje wystawienniczy debiut Magdaleny Abakanowicz. Po 65 latach, w tym samym miejscu, w dużym stopniu udało się odtworzyć wystawę z 1960 roku. W Audycjach Kulturalnych o początkach drogi twórczej Magdaleny Abakanowicz opowiada Marta Kowalewska – współkuratorka wystawy,… Czytaj dalej

Kultura lokalnie skuteczna

Kultura lokalnie skuteczna

Animacja lokalnej kultury pełni wiele funkcji. Może być praktyką rozwijającą aktywne uczestnictwo w kulturze, czynnikiem zmiany społecznej, generatorem zrównoważonego rozwoju. Może być też narzędziem tworzenia struktur umożliwiających pełną i autentyczną partycypację. Jest bowiem zorientowana na budowanie poziomych relacji międzyludzkich, które są podstawą współpracy i budują kapitał społeczny. O… Czytaj dalej

Kultura na marginesie. Dlaczego państwo polskie dyskryminuje instytucje kultury?

Kultura na marginesie. Dlaczego państwo polskie dyskryminuje instytucje kultury?

Odczucie nierównego traktowania jest powszechne wśród osób pracowniczych i dyrektorskich w samorządowych instytucjach kultury, a także wśród osób artystycznych, aktywistycznych i freelancerskich pracujących w obszarze kultury. W przypadku instytucji kultury, ich pracowników i pracowniczek, udowodnić tezę o nierównym traktowaniu przez państwo jest stosunkowo łatwo. Instytucje kultury i osoby… Czytaj dalej

Ojczysty nieoczywisty. Płeć w języku

Ojczysty nieoczywisty. Płeć w języku

W ostatnim odcinku cyklu o języku niewykluczającym rozmawiamy o feminatywach, rodzaju neutralnym oraz formach językowych niewskazujących na płeć. Opowiada o nich Mateusz Adamczyk, który tym razem wcielił się w rolę gościa. Zapraszamy do wysłuchania rozmowy, w której zastanawiamy się nad feminatywami z perspektywy języka oraz kulturowych uwarunkowań. Czytaj dalej

Ojczysty nieoczywisty. Język wobec osób starszych

Ojczysty nieoczywisty. Język wobec osób starszych

W kolejnym podcaście o języku włączającym rozmawiamy o komunikacji z osobami starszymi. Czym jest „ageizm językowy” i na czym polega „dziadurzenie”? O tym usłyszą Państwo w rozmowie Mateusza Adamczyka z Magdaleną Małgorzatą Skrzydlewską – specjalistką w zakresie komunikacji społecznej, trenerką, animatorką społeczną, prezeską Stowarzyszenia Forum 4 Czerwca. Czytaj dalej