
Rysownik, karykaturzysta, malarz, a do tego krytyk sztuki i popularyzator plastyki. W Audycjach Kulturalnych przyglądamy się wielowątkowej twórczości Ignacego Witza przy okazji monografii wydanej przez warszawskie Muzeum Karykatury.
Transkrypcja podcastu do pobrania pod tekstem poniżej.
Poglądy estetyczne Ignacego Witza ukształtowało przedwojenne lwowskie środowisko artystyczne. Debiutował jako prasowy rysownik satyryczny i choć przez lata jego formy ekspresji ulegały zmianie, to właśnie rysunek pozostawał ich podstawą. Tworzył ilustracje do książek, plakaty i karykatury. Jednocześnie, pozostając twórcą prac zaangażowanych, prężnie działał na polu krytyki i popularyzacji sztuki.
Tej nieco zapomnianej dziś postaci poświęcona jest pierwsza monografia z serii Sylwetki, wydana przez Muzeum Karykatury im. Eryka Lipińskiego w Warszawie. W naszym podcaście rozmawiamy o artyście z Karoliną Prymlewicz, autorką tomu zatytułowanego „Ignacy Witz (1919-1971). Oczy są radarem mózgu”. Dlaczego o rysowniku mówi się dziś niewiele? Zapraszamy do wysłuchania podcastu!
Obraz: Bez tytułu, ok. 1955.
Fotografie i reprodukcje prac dzięki uprzejmości Muzeum Karykatury w Warszawie.
Ignacy Witz. Oczy są radarem mózgu – transkrypcja podcastu
-
-
Ignacy Witz (1919-1971). Oczy są radarem mózgu fot. Ireneusz Sobieszczuk
-
-
Ignacy Witz z pierwszym wydaniem „Słonia Trąbalskiego”, ok. 1948 r.
Projekt ilustracji do książki „Słoń Trąbalski” Juliana Tuwima, lata 50.
-
-
Projekt ilustracji do książki „Słoń Trąbalski” Juliana Tuwima, lata 50.
Bez tytułu, 1961
-
-
„Kolekcjoner porcelany”, 1947
Projekt okładki do książki C. Aveline’a „Dziwne przygody małego murzynka”, 1961 r.
-
-
Projekt okładki do książki W. Gubariewa „Przygoda, jakiej nie było”, 1962 r.
