„Nieskomplikowane umysłowości”, „garkotłuki” – tak prasa opisywała niegdyś służące. Przez długi czas, poza rolnictwem, był to najpopularniejszy zawód dla kobiet w całej Europie. Na służbę trafiały młode kobiety między 16. a 26. rokiem życia. Ich codzienność prezentuje aktualna wystawa w Muzeum Warszawy.
„Dla bardzo wielu kobiet praca na służbie mogła być traumatycznym doświadczeniem” – mówi w podcaście Zofia Rojek, kuratorka wystawy „Niewidoczne. Historie warszawskich służących”. Służące nie były uznawane za pracowników, musiały wykonywać wszystkie polecenia zatrudniających i niemal całkowicie zrezygnować z życia prywatnego. Ochrony nie zapewniało im również obowiązujące prawo.
Na ekspozycji w Muzeum Warszawy prezentowane są przedmioty, za pośrednictwem których twórcy opowiadają o losie warszawskich służących. To przybory kuchenne, fartuchy, środki czystości, ale również modlitewniki czy skromne korale. Dzięki metodologii badawczej „zwrotu ku rzeczom” poznajemy kulisy życia służących. Ekspozycja potrwa do 20 marca 2022 roku.
Fot. Tomek Kaczor, Muzeum Warszawy.
Niewidoczne. Historie warszawskich służących – transkrypcja podcastu
Animacja lokalnej kultury pełni wiele funkcji. Może być praktyką rozwijającą aktywne uczestnictwo w kulturze, czynnikiem zmiany społecznej, generatorem zrównoważonego rozwoju. Może być też narzędziem tworzenia struktur umożliwiających pełną i autentyczną partycypację. Jest bowiem zorientowana na budowanie poziomych relacji międzyludzkich, które są podstawą współpracy i budują kapitał społeczny. O… Czytaj dalej
Odczucie nierównego traktowania jest powszechne wśród osób pracowniczych i dyrektorskich w samorządowych instytucjach kultury, a także wśród osób artystycznych, aktywistycznych i freelancerskich pracujących w obszarze kultury. W przypadku instytucji kultury, ich pracowników i pracowniczek, udowodnić tezę o nierównym traktowaniu przez państwo jest stosunkowo łatwo. Instytucje kultury i osoby… Czytaj dalej
W ostatnim odcinku cyklu o języku niewykluczającym rozmawiamy o feminatywach, rodzaju neutralnym oraz formach językowych niewskazujących na płeć. Opowiada o nich Mateusz Adamczyk, który tym razem wcielił się w rolę gościa. Zapraszamy do wysłuchania rozmowy, w której zastanawiamy się nad feminatywami z perspektywy języka oraz kulturowych uwarunkowań. Czytaj dalej
W kolejnym podcaście o języku włączającym rozmawiamy o komunikacji z osobami starszymi. Czym jest „ageizm językowy” i na czym polega „dziadurzenie”? O tym usłyszą Państwo w rozmowie Mateusza Adamczyka z Magdaleną Małgorzatą Skrzydlewską – specjalistką w zakresie komunikacji społecznej, trenerką, animatorką społeczną, prezeską Stowarzyszenia Forum 4 Czerwca. Czytaj dalej
W czwartym odcinku cyklu o języku włączającym Mateusz Adamczyk rozmawia z dziennikarzem i publicystą Marcinem Dzierżanowskim, współautorem poradnika „Jak mówić i pisać o osobach LGBT+”. W podcaście zastanawiamy się, jakie określenia związane z orientacją seksualną i tożsamością płciową są najwłaściwsze, a jakie powinny odejść do lamusa. Cykl… Czytaj dalej
Album przygotowany przez Narodowe Archiwum Cyfrowe zawiera ponad 500 zdjęć, które zapraszają do odkrywania świata, po którym do dziś prawie nie ma śladu. Zapisane na fotografiach Kresy zaskakują swoją różnorodnością i naturalnym pięknem. „Kresy. Fotografie z Narodowego Archiwum Cyfrowego” to znacznie poszerzona wersja albumu wydanego przez NAC w… Czytaj dalej